YANLIZIM
Geçmez olur kahrolası saatler
Rüzgâr dokunur tenime usulca Yorgun Kirpiklerime ayazlar yağar Boğulurum akşamın mor tebesümünde Sahipsiz bir hasreti evlat edinirim Ayağımda sallayarak uyuturum Kendi elerimi, tutacak kadar yanlızım Yüreğim ürperiyor sağır sessizlikten Bıçaklanır kurduğum mavi düşlerim Çocuklar düşünürüm, esmer, ela gözlü Kız yedi yaşında, oğlan biraz daha büyük Salıncak sırasında, yüreği heyecan içinde Tutarım yumuşacık ellerinden, yüzüme sürerim Gözyaşlarımı, kendim silecek kadar yanlızım Uzar gecenin karanlık çirkin yüzü Sakallarımdan hüzün dökülür avucuma Bahar küsmüş suspus olmuş çiçekler Dalgındır, mateme bürünmüş gökyüzü Bir kelebek kadar kırılgan yüreğim Koca dağlar bile ses vermez sesime Kendimle konuşacak kadar yalnızım Beşir çitak |