MİSAFİRŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Derin bir boşluktayım, âlem nereye gitmiş?
Acaba insanlığı, hangi zalim yok etmiş.? Gölgeler görüyorum, varlığından bi’haber, Korkarım ki, insanlık kendini de terketmiş...
Ey misafir ne diye, ev sahibiyim dersin!
Bir yolcusun hayatta ve hep yürümektesin İlk olmadığın gibi, son devre de değilsin Kulluk vazifesinde görev beklemektesin. Emanetin yücedir, sen de çok değerlisin Ama kim olduğunu inan bilmemektesin. Hak’kın "kulum" dediği yüce bir rütbedesin Dikkat et! kulluğuna şeytan zarar vermesin... Bu dünya bir gölgelik, dinlenir ve gidersin Menzilin kapısından, tek başına girersin. Kabir, mizan ve işte, en zorlu geçittesin Bir köprü var önünde, ya geçer, ya düşersin. Rabb’im, sen tut kulunu bizi bize bırakma, Biz âciz kullarını cehenneminde yakma.!😢 Nûriye Akyol Görsel alıntıdır. |
Hem nârında yakmasın hem de kendinden uzağa atmasın Rabbim.
Yüreğine sağlık üstadem.
Tevekkül kokulu şiirini kutlarım.
Ubudiyet makamını ne yazık ki çoğu defa sarsıyoruz.
Sarsmasak zaten misafirliğimiz de bir o kadar güzel olacak.
İlhamın daim olsun inşaallah selam sevgi muhabbetle💐