-- BİLİRMİSİN --Nasıl peyda oldun, bilmem hangi ara. Sevda ile sardın, tutuşturdun nara. Saplandın sineye, onarılmaz yara . Yaşanmaz hal oldun, bilirmisin ömrüm. Kalbim volkanında, emsalsiz bir elmas. Senin kıymetine, hangi cevher kıyas. Ömür mevsimine, bahar misali has. Solmaz bir gül oldun, bilirmisin ömrüm. Kar mevsimlerini, yazlara evirdin. Beni andan, ana; hayale savurdun. Hayatım seyrini, dağlara çevirdin. Çıkılacak yol oldun, bilirmisin ömrüm. Girdaplar azabına, düçar dalmişken. Veballer gayyasında, biçar kalmışken. Günah şirretini seçer olmuşken. Tövbeye dil oldun, bilirmisin ömrüm. Şair : Şamil KAFKAS |