Vücud u kamil..
Işıklar karanlığın sofrasında aç kalırken
Yüreği yazgısından büyük bir kırıntıdır şuurunda Uyanıkken bir uyku şiyarı Ölüme karnı doyurur aydınlık şarkılarının Mavi kalırken tutsak bir gurur Azade bir korku merhametiyle aranır bir yârı Sözcüklere muskası derin bir ayazdır sabahı Çicekler köklerinden ayrılmışken gözleri bal toplayan bir arı Titrek ve de damarı yakan bir salyangoz Bir bulusa gebedir Bembeyaz desenleriyle kenetlenmiş sözleriyle söven bir bârı Uçurumdan közleriyle Aşkında kudret misali ağlayan bir degerdir Mumu yanan gönlünde bir sanrı Su; kelebeklerin Tanrısı kelam gibi bir hezeyanda konan güvercinler diyarında Çatlamış dudakların bulutlara değen dimağında vucüt u dârı Ve insan ol’unca... Gezgin ingeler... |