Nükte duygular yüklemek gerek artık
hadi
mutsuzluğun failini ararken yoruyorsun
yelkovanı

kalabalıklar sesiz , önümde duran sandalyelerin ıslıkları gazel okuyor

İçinde ölenlerin fatihasını okuyan vekilin sözünü dinle bari

ah be hayat daha neller öğreteceksin
kitabların arasında sınıfta kalan çocuğa

ya da çocuk kalmayı tercih etmiş
bir şahısa

nereden bileceksin

oysa çocuklar masumdur büyüyenler günahkar

ondan

daldıkca dünyanın gözü doymayan
zülmüne

yağmur duasına çıkmaya gerek kalmıyor işde ıssız sokaklarda
şimşekler çakıyor
yıldırımlar düşüyor tek tek

diyorum ki eğer yıldırım düşmediyse hanına yanmadıysa canın

nereden bileceksin geç yolunu
be adam

dünya gözüyle kör etmişsen gönül gözünü geç

göz ve gönül kirliliği yapma

çünkü mutluluk dünya gözüyle bakan da değil gönül gözüyle bakanda

nefsini söndürdüğün an işde
o vakit
bakıyorsun
görüyorsun
duyuyorsun
gülüyorsun


Ayşe Kavak