Kâbil’in taşıyla işlendi ilk günah,
Ve günah dünyanın toprağına mayalandı.
Sonra Salih’in tüm ikazlarına rağmen
Devesi boğazlandı.
İşte bu, toplu yoldan çıkışlardı.

Ama annemiz Hacer’in sesi duyuldu uzaklardan,
Sarıp sarmaladı bizi.
Dirildi yeniden ruhlar,
İbrahimî hayat başladı,
Uçsuz bucaksız çölün ortasında...

Ardından Musa’nın asası yardı denizi,
Kurtardı kavmini azgın Firavundan.
Sonra kavmi eliyle yapılan
Buzağıda kendini gösterdi yeniden günah...
Harun’un saçını, sakalını yolduran.
Gözyaşlarını yerlere akıtan.

Süleyman’ın gücü, Davut eliyle demire şekil verdi.
Yapıldı en güzel mabedler.
Simdi o mabedlerin yıkılan duvarlarında yalandan ağlamalar.
Azgın ve lanetli bir kavim eliyle,
Yeniden yayıldı ve azdı günah.

Şimdi biz, Hüseynî bir susuzluğun yaşandığı çağdayız,
Her yanımız Yezid, her yerimiz Ker-Bela.