ASKERİM...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Öksüzdü şiir önsezisi şairin içtiği suyun tadı zehir aşkla hicretin yâdı dünün ve işte ateş düşmüştü yine ocaklara… Ocağın ortası. Kaçınılmaz sonun şurası Sözcükler yalın yâdında saklı Dünün Ölümün öyküsü Ön sözün susan hükmü Baş tacımız vatan Aşkla solan acıyla bedeni yutan Toprak, lakin sıradan değil bu mezar Adı çocuk adı vatan Adı İstiklal Şehir yasta Ülke yasta Ülküsü milletin Ürperen içim İçtimada askerim Nöbette Son damla kanına kadar Yıkılası değil yakılası hiç değil Yakardığımız kadar Rabbe Yeşeren toprak Yaşaran gözler Şehidimiz var ey muteber kader! Üzüntümüz tarifsiz Duygular Araf’ta saklı eksiksiz Acı açısı geniş Açılan cennetin kapısı Giremez de öyle sıradan her insan Yakılası ağıtlar Bağrı yanan analar babalar Ömür Sürgün Süngüsü evrenin Dikiş tutmaz bir iş Dikilesi o kutsal mezar Taşı Muhabbet eylediğimiz Rabbe dönük yüzümüz Yüz görümü imgeler Yâdı dünde saklı gizin ifası Önsezileri sürgün Ön sözü günün Nasıl da ölgün Ah beyitler. Sen şair… Duymaz mısın sesimi? Sen muallim Yetiştirdiğin kadar genç nesli Sen hafız Dualarımız tek teselli Tecelli etti ölüm ansızın Teşrifi sonun Tayin ettiği kaderin Bir somun ekmek Bir parça soğan Suya razı insan Yaşı yası gönülden fışkıran Yüreğinden firar etti mi sözcükler Bu millet bu devlet asla değil sıradan Bir nesil ki Nice nesil Bağrımız yansa da Sönmez feri bu milletin Bizler ki: Kadın, erkek çoluk çocuk Cumhuriyetin, Türkiye’nin birer neferi Rahat uyu şehidim Rahat uyu önderim Bizler ki: Atatürk’ün askeri Bizler ki: Bir ilke imza attık atalı Adağımızla Azığımızla Azımsamadığı kadar bizi cihan Kurduğumuz otağı cihana Bu devlet bu millet başımızın tacı Askerim ülkem ülküm her bir neferim Sen ölmedin sen ölmedin Komşu eyledi yüce Mevla’m Sen ki Peygamber’in safında Sen ki: Sonsuzluğun nezdinde Askerim, şehidim: Dualarımız seninle. |