ÖĞRENDİM Kİ, İNSAN KENDİ ÇABASIYLA DEĞİL! SEVGİSİYLE YAŞARMIŞ...
Çocukluktan çıkar çıkmaz yaşlanıyor insan...
Sevgi bile yük olur.. Bazen acemi yüreklere... Bazen bir ayna da seyretmek istiyor insan kendini... Hangi yaşta olursa olsun... Bırak dökülsün, beyazlanan saçlarından zaman... Aksın anlındaki kırışan yıllar... Gözlerinin önünde, canlanan o güzel anılar... Yüze yansıyan, yaşanılan acılar... Kalpteki, birbirine karışan duygular... Bazen büyütür içindeki yangınını... Estikçe rüzgarlar... Dışarıda beni üşüten kar var... İçeride ise, içimi ısıtan bir nar var... O içimdeki narda... Nar taneleri gibi, bir sürü sevgi... Kalbimdeki sevgimde özlem var... Dinçer Dayı |