Hani mümkün olsa da, tünel açsam zamana
Bin dört yüz küsur yılı uç ucuna eklesem
Katedip asırları aşkınla yana yana
Akşam kapına varıp heyecanla beklesem...

Rabbine niyâz eden güzel sesini alsam
Bu bir rüyamı deyip türlü hayale dalsam
Yol yorgunu ayaklar -çökse- uyuyakalsam
Sevincimden rüyamda ismini sayıklasam...

Açtığında kapını, sesin ile uyansam
Gördüğümde yüzünü, güneşi doğdu sansam
Selâm ile hürmetle nurlu adını ansam
Yüzüme süre süre ellerini koklasam...

Gözüm yaşlı dinlesem Bilâl’in gür sesini
Çeksem ’şifa’ diyerek, içime nefesini
Gömsem gâmı, kederi, şu gönlümün ye’sini
Her ânı anı diye, hayalimde saklasam...

Ümmetimden diyerek tanıtsan sahâbeye
Varsak huşû içinde hep birlikte Kâbe’ye
Vecd ile kulak versem duaya, hitabeye
Yaptığım günahları sevaptan ayıklasam...

Zaman tüneli bozuk, dönüş imkânsız olsa
Ümmetin bu garibi sana evlatlık kalsa
Görürken hizmetini, ömrüm nihayet bulsa
Ecelin nefesini yanında soluklasam...

Mecit AKTÜRK ARŞiV

Deniz UZUNER ve Edip AHMET Kardeşlerime

SONSUZ TEŞEKKÜRLER...