DEMANS
DEMANS
Başımın üstünde kara bulutlar dolaşıyor ben mi benden göçüyorum sen mi terk ediyorsun bilemiyorum bunları düşünmek bile istemiyorum bir gün benim de kapım çalınacak elbet belki bugünden sonra belki yarından önce ruhum terkedip gidecek bedenimi Tanrım ne kadar zor bunları düşünmek belki yakında konuşamayacak ve onu sevdiğimi bir daha söyleyemeyeceğim kim bilir belki de kavramayacak ellerim ya da takatsiz kalacak dizlerim yalvarıyorum gitme n’olur benimle kal desem sıkı sıkıya kavra ellerimi tebessüm et mesela bilmediğim bir coğrafyada tanımadığım insanlar arasında yalnız bırakma beni of of ya taşımazsa dizlerim zor anlarında nasıl koşarım ona nasıl hissettiririm yürekler dolusu sevdiğimi ola ki o gün gelmiş olur ve ben benden göçmüş olurum otur karşıma bazen şarkılar söyle bana ya da anıları depreştir belki hatırlar da kendime gelirim en çok sevdiğim şeyi hatırlat mesela hangi espriye güldüğümü en çok neye kızdığımı nelerden mutlu olduğumu gözlerime bak ve yaşadığımı hatırlat olur mu çünkü ben hâlâ mutluluk hastasıyım çünkü ölmediğim sürece ben hâlâ dünyanın parçasıyım Efkan ÖTGÜN Not; Alzheimer (DEMANS’a) dikkat için kaleme almıştır. Dünyadaki bütün Demans hastalarına atfediyorum! |