YILLARYILLAR Gençliğimi bilemeden Doyasıya gülemeden Daha murat alamadan Kanatlanıp uçtu yıllar Rüzgar gibi geçti yıllar Bitmeyen dünya telaşı Oyaladı cahil başı Musallat oldu gözyaşı Derde yelken açtı yıllar Rüzgar gibi geçti yıllar Gölgelendi ömür dağım Haçan bitti gençlik çağım Güz geldi bozuldu bağım Nasıl kondu göçtü yıllar Rüzgar gibi geçti yıllar Saçlarıma düşen aklar Acı tatlı anı saklar Azrail kapımı yoklar Yaşlılıkta güçtü yıllar Rüzgar gibi geçti yıllar İki kuzum, can yoldaşım Hem dostum hem arkadaşım Kısaldı ömür kumaşım Acımadan biçti yıllar Rüzgar gibi geçti yıllar Arzularım boşta kaldı Hayallerim düşte kaldı Göynüm çocuk yaşta kaldı Ödenecek borçtu yıllar Rüzgar gibi geçti yıllar Gitti bahar geldi hazan Pişmanlık gözlerden sızan Yüreğime düştü suzan Nurgül’üm der hiçti yıllar Rüzgar gibi geçti yıllar Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ |