Bu vatan yalnız bizimdir, kimse alamaz
Bu dava hak davasıdır, yerde kalamaz.

Bu öyle bir sevdadır ki canlar verilir
Ölümünde öldüğü bir, yola girilir.

Al bayrak altında gitmek, şereftir, şandır
Allah’ım sen şehitleri Kevserde kandır....

Ruhun şad olsun, ey yiğit, makamın âli
Size az bile duyulan, minnet Vallâhi.!!

Bekçisi, nöbetçisiyiz, vatanın tâ ki
Kıyamet kopana kadar, bu görev bâki....

Sarıkamış, dağı taşı bembeyaz
Kardan bir yorganı örtmüş yiğitler
Derin bir sessizlik, duyulmaz avaz
Cennet bahçesine yatmış yiğitler.

Yırtık çarıklar da,donmuş ayaklar
O siyah saçları kapatmış aklar
Tüfeğe yapışıp kalmış parmaklar
Bir rüya içinde yitmiş yiğitler.

Kar altında yatar 90 bin kuzu
Yağmış üstlerine bir râhmet tozu
Yadeller mi sardı yavuklunuzu
Yuvasında baykuş ötmüş yiğitler.

Mavi gök altında neferler uyur
Yerden, göğe kadar direklemiş nur
Seneler geçse de nöbette durur
Vatan hudud’unu tutmuş yiğitler.

Bir çoğu girmemiş onbeş yaşına
Çocuk yaşta düşmüş,düşman peşine
Ecel pusu kurmuş,dağlar başına
Hazırol da tüfek çatmış yiğitler.

Tarihin gördüğü en büyük makber
Yer,gök haykırıyor, Allâhú Ekber!
Orda düşman soğuk,ölüm muzaffer
Ruhunu vatana satmış yiğitler.

Vatan toprağında,huzur bulmuşlar
Yatmış kucağına vatan olmuşlar
Döner gökyüzünde kanatsız kuşlar
Bedenin yükünü atmış yiğitler.

Bir uyku ki, uykunun en derini
Dondurmuş gencecik yüreklerini
Huzur almış, bir sevdanın yerini
Firdevs’i âlâya gitmiş yiğitler.

Yaz gelince gonca verir açarlar
Tabiata misk’i amber saçarlar
Sarıkamış üzerinde uçarlar
Kafesinden firar etmiş yiğitler.

Vatan, bayrak benim namusum demiş
Ben daha küçüğüm,gitmem dememiş
Ahmet, Mehmet, Osman, İbrahim, Memiş
Acıyı bal diye yutmuş yiğitler.

Gayrı Vatan sizden, bize emanet
Akyol, emanete etmez ihanet
Size saygı,size rahmet ve minnet
Eyy! Vatan görevi bitmiş yiğitler...

🇹🇷 🇹🇷 🇹🇷 🇹🇷 🇹🇷 🇹🇷

Nûriye Akyol /22/12/21