EMMOĞLU

Şehirde ne var ne yok diye soruyorsun ya
Komşu komşuya selam vermez oldu emmoğlu
Sahte mutlu pozları hayra yoruyorsun ya
Horanta bir birini görmez oldu emmoğlu

Bir fincan kahve için kafeye gidiyoruz
Sanal arkadaşlarla hasbıhal ediyoruz
Yozlaşma bedelini çok ağır ödüyoruz
Evlerimize huzur girmez oldu emmoğlu

Komşunun tavuğunu komşusu görüyor kaz
Evinde sohbet etmez el alemden alır haz
Taş yağacak yakında ahan da şuraya yaz
Kimse kimsenin halin sormaz oldu emmoğlu

Rengarenk lensler ile çift cam olsa da gözler
Üç dört kat badanayla kamuflajlanır yüzler
Kaşlar kirpikler takma gerçek simayı gizler
Kullar haya perdesi germez oldu emmoğlu

Burda her şey pahalı geçim derdi bitmiyor
Dört elin çalıştığı üç boğaza yetmiyor
Düşüp bayılsan kimse ellerinden tutmuyor
Kardeş kardeşine borç vermez oldu emmoğlu

Yalnızlık çekiyoruz kalabalık içinde
Hepimizin eli var yitik kültür göçünde
Hiç kimse masum değil bu yozlaşma suçunda
Bozuk zaman çeşmesi durmaz oldu emmoğlu

Ne kavgalar yaşanır ata ile uşakta
Arasan da bulunmaz merhamet bu kuşakta
Tevazu beklenir mi erişmeyen başakta
Ulu çınarlar ışkın sürmez oldu emmoğlu

Edep denen kalkanı soyunca üstümüzden
Saygı göremez olduk cühela astımızdan
Cerahat sızar iken insanlık postumuzdan
Elimiz yaramızı sarmaz oldu emmoğlu

Habil soyu tükendi her yer Kabil’le dolu
Cinnet sokağa düştü fırlayıp yenden kolu
Suizanın beş şişle çorap işlerken eli
Baş varken ayaklara örmez oldu emmoğlu

Zay olduk gurbet elde işte böyle halimiz
Gönül acı çekerken türkü söyler dilimiz
Deve dikenleriyle dolu iken yolumuz
Dost dostun altına post sermez oldu emmoğlu.

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ…
Ocak 2022