ÖLEN ÇİÇEKLER
Geçmişi sallıyorsan çıngıraklı beşikte
Yılların yorgunluğu sinecek gözlerine Suskun bir çığlık yatar o köhnemiş eşikte Hayatın suskunluğu binecek gözlerine Fırtınanın öfkesi yıktı sevda gemini Kelimeler almadı satırların demini Hep sinene çektiğin boynundaki gem’ini Can yakan kırbaç gibi inecek gözlerine Sorgulayıp durduğun davaların bitmiyor Kurtulmak istesende arzuhalin yetmiyor Karanlık hücrelerde ecel selam etmiyor Kavrulup o yaşların yanacak gözlerine Zamanın pençesinde durmadan dönen çarkın Öğüttüğün acıysa yok ki ölüden farkın Levh-i mahvuz ile de sana ulaşan arkın Yok sayıp fecr-i anın dönecek gözlerine Savuran rüzgarımın dilinde acı feryat Öldürdü çiçekleri kalbinde zalim cellat Kapanmış gidemedim sevda yolların heyhat! Sevgiliyi mahşerde sunacak gözlerine |