DAĞLAR
DAĞLAR
Doruğuna çıkıp seyran eylesem Yamacında köyler görünür dağlar Patikanda kır atımı teğlesem Hasret libasına bürünür dağlar Eksilir mi acep dağların karı Ağlarım gurbette ben zarı zarı Çıkıp Ahır Dağ’a silsem efkârı Berit’im Düldül’üm yerinir dağlar Karlar eriyince dereler taşar Laleler nergisler uyanıp coşar Eyersiz çapraksız yılkılar koşar Bağrında kurtla kuş barınır dağlar Zemheride beyaz duvağın takar Duman çökse göğün gözleri akar Beyaz gerdanını kar ile yıkar Güneşten kürekle kürünür dağlar Hangi eller seni ateşe verdi Bilmem kimler senden ne zarar gördü Sende rızık buldu ceylanı kurdu Yılanlar sinende sürünür dağlar Varıp eteğine kıl çadır kursam Ataşı gayıp da öskeyi vursam Ekmeğin içine pendiri dürsem Ruhum her sıkletten arınır dağlar Dizlerim tutmuyor takatim de yok Aklıma geldikçe saplanır bir ok Deli gönül der ki Toroslara çık Yorgun ayaklarım erinir dağlar Nurgül’üm der dağlar vatanım yurdum Varıp yamacına yuvamı kurdum Zirvesine çıksam tükenir derdim Sende tüm canlılar korunur dağlar Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAŞ |