GÖNÜL DİNLEMEZ FERMAN
bir yudumluk kahve kaldı
elinde tuttuğun fincanda canda nağme kaldı yutkunabilmekte marifet kol kanat germekte sor bakalım kendi kendine yaşananlardan ne kaldı hıçkırıklardan çığlıklardan başka gündeminde bir kez konuşursa öyle kolay kolay susmaz kanarya aryanın susmadığı gibi karışır toprağa, havaya, suya yetmezmiş gibi rüzgâra karışır ama esmer ama sarışın zamanı tomar, tomar kopar yerinden damlasın bereketler alın terinden nötrleşsin güman olsun yanan yüreklere derman biliyorsun gönül dinlemez ferman dönse de uçurumun eşiğinden |