NE YAŞAR NE YAŞAMAZIM
İçimde acılarım var derin ve sessiz
Çok gerçekler var hiç anlatamadığım Yaralarım var iyileştiremediğim Boşluklar var yüreğimde dolduramadığım Daraldığım,nefessiz kaldığım zamanlar Şefkate hasret bir kalbim var Katran karası gecelerim var,sabahı belirsiz Ürperir yüreğim,karanlığa tutsak kalır Kaldırımları arşınlayan tedirgin adımlarım Kaybolur istanbulun arka sokaklarda ansızın Karşıma çıkan duvarlar var yıkamadığım Yontar,sivriltir yalnızlığı batırır göğsüme Oturur kalır kalbinin penceresinde Bir elimizde sigara,diğerinde boşalan kadeh Sabahlara kadar yolunu gözlerim mutluluğun Rüzgârın uğultusunu da bastırır sesimi Dinlerim ruhumun karanlık melodisini Vurur özlem sillesini yüreğime Acı gerçeklerdir dökülen gözyaşımdan Suskunluğum kitler boğazımı sessizce Ay,yıldızlara rağmen çıkamam karanlıktan Şuh kahkahalar atılır uzaklardan, ben ağlarım Bildiğim halde,söyenen yalanlara inanırım Karanlığın çıkmaz sokaklarında kaybolurum Yüreğime acı kelepçeler takılır Acılarla süslerim hayallerimi Her gözyaşında çekilir gözüme kara perde Hep bu yüzdendir boş,karanlık bakışlarım Düşman değil,dost bildiklerim vurur hançerini Mutlu olduğum değil Mutlu olduğumu sandığımız zamanlar vardır Güneşin doğmadığı Gün ışığının gelmediği, rüzgarın esmediği Bir canlıya hasret,seslerin duyulmadığı Çok garip bir dünyada yaşıyorum Yaşamaya hasret bir hiçliyim Kısaca ne yaşarım ne yaşamazım YEŞİLIRMAK |