Hiç kimse yaprağı sevmez. Herkes gülü sever. Herkes güle şarkı söyler, herkes güle şiir yazar. Neden? Çünkü gül gösterişlidir. İnsanlar gösterişi sever. Çünkü gül insanların menfaatine uygundur. İnsanlar menfaatini sever. Gülden bal olur, insanlar o balı yediği için gülü sever. Gül güzel koktuğu için insanlar gülü sever. Oysaki yaprak gülden önce açarak, gülün açmasını sağlar. Yaprak açmasa gül de açmaz. Yaprak bir bitkinin bütün hayati fonksiyonlarını yerine getirir. Yaprak fotosentez yapar, bitkiyi besler büyütür. Yaprak solunum yapar, yaprak boşaltım yapar. Ve en nihayetinde sonbahar mevsiminin gelmesiyle birlikte bitkiyi zararlı toksinlerden arındırmak için, bitkideki zehiri kendi içine çekerek hayatına son verir. Yaprağın bütün bu fedekârlıklarına rağmen, kimse yapraktaki bu gerçek güzelliği göremez. Ya da görmek işine gelmez. Aynı durum insanlar için de geçerli değil midir? İnsanlar insanları boyuna posuna göre, gösterişine göre sever. İnsanlar insanları makamına mevkisine göre sever. İnsanlar insanları menfaatine göre sever. Gerçek güzelleri ya görmeyiz, ya da görmek işimize gelmez. Bu şiirim gerçek güzeller için gelsin, sizler için gelsin.

Gülden önce sen açarsın yaprağım
Ben güzeli kokmasa da severim
Ölsem beni sen sararsın toprağım
Ömür boyu sarmasan da severim

Gül bal olsun sol gazel yaprağım
Ben güzeli tadmasam da severim
Açsam beni sen doyurun toprağım
Tokken beni sormasan da severim

Gül hep elde, sen dalda kal yaprağım
Ben güzeli tutmasam da severim
Düşsem beni sen tutarsın toprağım
Dik dururken tutmasan da severim

Bülbül güle şarkı söyler yaprağım
Ben sesini duymasam da severim
Kirsem beni sen temizlen toprağım
Temizken el sürmesen de severim

Gül meşk etsin sen aşkım ol yaprağım
Ben güzeli görmesem de severim
Yolsan beni sen götürün toprağım
Yolun sonu kor olsa da severim

Duyularım seni sevmez yaprağım
Ben güzeli kalbimle de severim
Eksem seni herkes sever toprağım
Ben toprağı biçmesem de severim

Aşktan sonra savrulursun yaprağım
Ben güzeli savursa da severim
Yaprak çürür senin olur toprağım
Al aşkımı vermesen de severim.
İsmail SALMAN