ince bacaklı,şişik karınlı
-ki sıtma seyyahtır bedenlerinde-
hazır lokmayı yutamıyacak mecalde
aç ve sefil,vuran bakışlarla
uçaklar düşüren,gemiler batıran çocuklar...
günler oyuncaklarla dolu sandıklarıdır onların
bir türlü açamazlar...
ve günler karanlık kuyulardır onlara,
ancak birinden,diğerine çıkarlar...

dönmez bir topacın ipleridirler
içlerindeki buza inatla,
inatla savrulurlar....
(oysa bir kalem rujdu gizlenen herşey)
aşağıda olanlardır bunlar...

yukarıda,
yukarılarda,güneşin olmadığı
kuşların ağladığı yerlerde
-ki yağmuru çocuklar ağlar annelere-
dağların içlerinde yolu izi olmayan
bir köydür ölüm....
tuz yatağı bedenleriyle onlar,
sevişirler çerağ çerağ tadımlık...
de omuzlarında çok ağır ışıklardır
insana indirgenen kalabalık...
yukarıda ve aşağıda yaşanırken bunlar...

ortada
beyninden lavlar fışkıran,
ağızları krater bozuğu
buz kalpli yüreği mağma suratlar......
insan etinden asfalt döşeyen
greyder yüzlü yaratıklar...
-ki insan artığı olmalı sülüklerle solucanlar-
..........
.........
mayınlı sınırındayım düşüncelerin..
üzgünüm yani
insandan anlamıyorum o kadar..

Emin çelikli