İKİ YAKA...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Şimdimi b/içtim, ey ahali en çok hatta sadece kendimden geçtim. Külüstür güneşin meali Işıyan gözlerim kükreyen yüreğim Meylettiğim bir yemin ki Dönemediğim sadece etrafımda dönendiğim Semazen iklim yaralı ruhum İnsan denene sevgiyi ikilettiğim Yamalı tutulan nutkum Aşkın baş verdiği Şairin aş erdiği Zanlar tutuşan ruhuma zulüm Zam farkı adeta sevgi ile nefretin Yolunun kesiştiği Bakiyesi hüznün Rotasında döngünün Kelamı yitik bir derviş misali Zikrine binaen fikrine asılı Ruhun yongası Sevdanın ertesi Ölümün küfesi Özlemin kafesi Şah damarımla iştigalim bir ömür Bazen yittiğim gün gibi mealim Hüznüme kılıf biçenlere sitemim Damgalı kalem Duayeni olduğum selam ve iyi niyet Şahlandıkça rüzgâr Şehla gözlerinde mevsimin kaybolduğum Bazen sus payı bir söylem Bazen sessizliğin İnfilak ettiği Arz ettiğim ne ki talep bulmasam da Ar bildiğim elbet yüreğim ve vicdanım Yettiğim kadar eşrafıma Dikemediğim söküklerim Şiirlerse mesken tuttuğum Hüznün coğrafyasında seken düşler Hazzın eşiğinde beşik gibi sallandı mı sözcükler Haiz olduğum ansızın: ar Bildiğim sızımın diğer yakası şehir misali İki yakamın da bir araya gelmediği bir ömür Sömüren nefsini zalimden uzak Semiren acının veremediğim son nefesi nasıl ki bana tuzak İhbar ettiğim İkna edemediğim İbraz ettiğim İhya edilesi yüreğimden Dökülen her zerre Başımın tacı sevginin sönmeyen ferinde Dur durak bilmeden Yazdığım Duraksamadan koştuğum İade-i itibarım şu yokuşun Tozunu yuttuğum ne ki? Öncemde tozu dumana kattığım Bir uhrevi resim ki Ulvi duyguların taslağı Ruhumda açılan bir gedik Tasası elbet bana düştü cihanın Kardığım gün kandığım sürgün Kaydığım zemin Kaykıldığım hüzün Kaybolmaya ne vakit fırsat buldum da Kendimi aramanın finalinde Fidan boylu yârim Fistanı ömrü Firar edemediğim şu beden Kilit noktası döngünün Şerh düşülesi yeniden Zanlardan uzak Rabbime yakın meylettiğim Güldür güldür kalbim Hicreti yarın Hicvi ansızın Haiz olduğum coşkunun Tek muhatabı Rabbim Aşkla eşelediğim toprak ve kabrim Varsın olsun aşım hüzün Aş erdiğim ölüm Rabbime kavuşma arzusu iken Şiarım ve şair kimliğimden damlayan Her hece firarım Firakı yalnızlığın Celp ettiğim Cenk ettiğim Haris ruhlu iblis ve zalim Mazlum olmanın gururu Rabbimden başkası da yoktur gayri Aşkla ifa ettiğim hüzün yüklü iç sesim Dinecektir elbet bir gün |