bir şehrin vurgun yemiş gecelerinde
zihnini kurcalayan bir efkâr varsa
inan ki o beni anımsatır sana
beni kulaklarına çınlatır


yüreğinin kol kanatları
kendini bilmezler tarafından
istila ediliyorsa
ne yağmur çiselemesi
ne rüzgâr esintisi
sessizliğine ses vermiyorsa
ve üşüten bir soğuk
başına çullanmışsa
boşuna söz etme yüz akından
zulandaki saklından
boşuna söz etme


amansız ateşler yakıp
zifirinin karasına bırak
zira şiirler sevdanın ulemasıdır
bir ışık ki dünden gönüllü
zorunlu değil onurlu
demli bir çaya
birkaç gönül getirdik


yüzümüzde üryan ayak kırgınlıklar
sen nasıl bir öyküsün ki
her geçen seni sayıklar
bir gün gözlerine kafayı takarsam
pideyi bölüp yer gibi
sanki horon teper gibi
cilveler illegal olur
ivmeler terörist
hangi boşluğun içine sızar
yakamoz avlamayı yeğleyen emperyalist
hangi senaristten icazet alır