Kapıya dayandı içimde biriken ne varsa
Yaşadığım ızdırabım direksiyonun başına geçti
Aralıklı kesik kesik konuştum
Titredim sustum
Bazense heyecanlandım çok yoruldum
Ne hikayem varsa çantama doldurdum
Kendimi hep mutlu sonla avuttum
Gezdirdim ellerimi hiç ağlamamışım gibi sakince gizledim kendimden gözyaşlarını
Boyalı dudaklarımın arasında tısladım kızdım hırsıma
O an kazındı gözlerime görüntüsü
Sanki ilk defa görüyormuşum gibi
Ölen ruhumu odadaki tek sandalyeye oturttum
Yer yer soyulmuş ojelerime baktım
Kıvılcım birer ateş olup yakınca
İrkildim
Ben çoktan öldüm
Biliyorum
Yüreğim odadaki tek masaya dayanmış
Kan ağlıyor
Görüyorum
Sen demiştin bu iki kişilik bir oyun
Şans ise yarı yarıya
Ama katmadığım bir madde vardı hesapta
O da söz konusu sen olunca
Tek kaybeden hep ben oluyordum
İşte!
O kadar adaletsizdi bu iki kişilik tek taraflı kaybedenin olduğu bir oyun