Yolcu
Yaz bitmek üzereydi
Deniz uzakta Umutlar ise başka bahara idi Mevsimsiz ekilen tohumları Ateşin koynunda unuttuğum buğdayları Külleriyle sarmalayıp günlerimi Belirsiz bir geleceğe emanet ediyorum bizi Zihin boşluğum hatıralar valizi gibi Alelacele doldurduğumdan mıdır bilmem İçimde hep ya unutursam endişesi O yüzdendir yüzüne uzun uzun bakmamın sebebi İçimde hep o korku var Ya bir daha dönemezsem geri Uzun uzadıya yollara ekiyorum hasretini Zamanı zamanın üzerine ekledikçe Sensizlik kaplıyor içimi Veda selamına duran istasyon taburesi Ya da yolculardan unutulmuş hoşça kal sessizliği gibi Bir yanımı geride bırakıp izliyorum Diğer yanımın gidişini Varacağım yer evim olsa dahi İç cebimde taşıyorum gurbetimi Ben benden uzaklaştıkça Büyütüyorum içimdeki seni Kim bilir belki bir gün ruhum dolar da taşarsa bedenimi Varacağımız yer olsun meva cenneti |