TUTABİLSEYDİK DİLİMİZİ
TUTABİLSEYDİK DİLİMİZİ
her demi düşlerle geçen güncemizde tutabilseydik dilimizi belki aşk’a devingen kaymazdı ayaklarımız altından toprak buluta gri yağmura ses uğultularla yüreğimize ritim tutardı rüzgârlar ve biz üşümezdik kavrayarak ellerimizi kaçamak bakışlarda dilimize pelesenk sevi sözleri sol yanımıza merhem olurdu belki tutabilseydik dilimizi sararken bedenlerimizi tatlı bir telaş sabra muhtaç aşka gayret yokluğa inat belki sarsılmazdı gök kubbe bu kadar tutabilseydik dilimizi kirpiklerimize nem yüreğimize gam düşmezdi biçmeseydik aşka kefen çaresizliğimize soluk olurdu belki dileseydik üstümüze aşk-ı Aleyna ve nefesimizi dudaklarımızda tenimizde aşk-ı amber kokusunu hissedebilseydik bilebilseydik hicranın naftalin koktuğunu acılara tebelleş düşlere esirliğimiz kanatmazdı ayrılık söylemleri tutabilseydik dilimizi Efkan ÖTGÜN |