YaşandıkçaRuh dediğin eşini arayınca, Gönül menziline varınca, Fıtratın da müsait olunca, Başka şansın olmuyor, Ya seveceksin, ya seveceksin. Mecbursun ömür boyunca. Çıkışı yok alnına yazılınca, Onadır adımların kader kurunca, İçini de bir hengame alınca, Yüreğin mahkum oluyor, Ya seveceksin, ya seveceksin. Bağrında ateş yandıkça. İnsanı insan yapan duyguları değil mi? Hayatı yaşanılır kılan umutlar değil mi? Varlığımızı anlamlandıran inançlar değil mi? Üstümüze üstümüze geliyor dertler biz ağladıkça Çare yok! Ya seveceksin, ya seveceksin. Bazen sevilmekler de yetmiyor sustukça. Bazen sorgularsın hayatı yalnızlığınca. Zorlaşır o vakit gecelerin, korkular sızınca. Silip tersiyle elinin gözyaşlarını, Başını kaldırıp geleceğe bakınca, Aradığın güzelliğin sabrıyla düşüneceksin. Ve bir gün mutlaka tadına varacaksın gülümsemenin. Ne önemi var dertlerin yarınlar oldukça. Sevmekle başlayacak her şey bir güzeli. Onun güzelliğiyle yatıp kalkacaksın günlerce. En gereksiz zamanlarda En alakasız yerlerde aklından çıkmayacak. İnsanı insan yapan güzelliğe duyduğu aşk Oysa insan olan kederi de neşeyi de hissedebilmeli. Aşk ile esecek sabah meltemleri. Aşk ile batacak akşam güneşleri. Sonra… Sonrası hesapsız kitapsız Elbet öğrenilir yaşandıkça. TmR 11.10.2023 |