YALNIZ KALINCA
kendimi büyütüyorum
bu şehirde irkiliyorum önce bir vapur düdüğünde titrek sesimi hor görüyor martılar pas tutmuş duygularım kendimi aramaktayım yeni bir rüya görecektim ölüm ve acılar uzak kalacaktı yürüyorum çarpa çarpa şehrin sağır sokaklarında aşka cesaret bulamadım sendeleyip duruyorum ne hülyam kaldı ne de düşler bilet sizim iskelede vapurlar da almıyor beni ümitsizce yürüyorum pişmanlık kurşunları ile kirli bir nehir gibi akıyorum rüzgara taşıtıyorum kendimi.. mustafa kaya 30.09.2023 / Çengelköy |
tarzının tüm olmazsa olmazlarını
eksiksiz yazmış mümtaz kaleminizi
gönlümden kutluyorum...
selam ve saygılar sunuyorum...