yaralı bir kuş gibi,
kalbimin kıyılarına düşüyor gözlerin.
gözlerin ki vazgeçilmezim...

halâ yaşaya biliyorsam
ve halâ nefes almaya gücüm
yetiyorsa
ellerinden ellerime akan nehirler
sayesinde...

şimdi nerden başladı,
kim uydurdu bu ayrılık safsatasını,
kim ürküttü kalbimizi...kii, bu kadar
korkar olduk sevmeye.

unuttuk çocuk yüzlü sevgileri
dudağımızda kirlendi aşk sözleri...

içimde gezen hasretin
iplik iplik dökülüyor dudaklarımdan,

sana yağmurlar biriktiriyorum,
sana özlemler
sana hasretler...

bir ses ver bana
en erkeninden.

yoksa bu uyduruk ayrılık
sinsice bileklerimden yürüyor
içimde hasar
bıraka bıraka...

bir ses ver nidama
bırak, açılsın merhamet kapıları...

ahh! bir hatırlasan adımı,
aşkımı,
içime çöreklenen kederimi
bir duysan,
çıldırmak korkumu bir görsen...

savunmasız kalbime nasılda düşüyor
gözlerin.
gözlerin ki vazgeçilmezim...

özlemin sığmıyor ellerime...