yazamadığım binlerce şiir hatırına
balıkçıl kuşlarının gökyüzünde dört dönme telâşında
bahçemdeki yavru balıkları koruma altına alıyorum
bulutlar gözaltında tuttuğu güneşi seve seve bırakıyorlar benliğime
bu enerji az da olsa gülümsetiyor solan gamzelerimi
sonbahar rüzgârında savrulan yapraklar misâli anılar uçuşuyor



bırakıyorum kağıdı, kalemi bir köşeye
özlemi yazmak işkence artık yüreğime
ağlamak yasak diyor annem
babam sessizce uçuşan saç tellerimi topluyor papatyalarla
gözlerimi derinden derinden kapatıyorum
sonsuza dek bu anı yaşamak için
canımdan bile vazgeçebilirim diye haykırırken iç sesim
sevdiceğim fısıldıyor kulağıma
"bu havada gidilmez "
yanağımdan akan yaşlara uzanıyor titreyen elleri




öyle güzel sevmiş ki beni kalbinle
gidemiyorum ...




nagihan