Bir Çift Sözün Yok muyduYerime sığmadım dünya oldu dar Küsüp te sükûna erdiğin zaman Her şeyi savurdu tipi boran kar Beni ayrılığa verdiğin zaman Gidince ardından hep kan ağladım Her daim yas tutup kara bağladım Gözü yakup gibi yakıp dağladım Aşkı kör bıçakla yardığın zaman Canımı acıtan taş mı oldun sen Ağlamayan göze yaş mı oldun sen O başıboşlara baş mı oldun sen Yaramı tuzlara sardığın zaman Gönül yâr tanımaz pusuya yatar Kader ara vermez derde dert katar Külhanbeyi olmuş o, bu kaş çatar Mazinle vuslata vardığın zaman Sözün yok muydu ki bakmadan gittin Elinin tersiyle yokluğa ittin Ben artık tükettim sen bende bittin Sevdamı acıya kardığın zaman |