OYSA SEN
yüksek sesle konuşan düşlerine sızdım
bir Eylül gecesi ansızın çaktırmadan sobeledim ayak izlerimi ama bir bulut geçiyordu ayak uçlarından duman çıkıyordu saçlarından kalbim zedelendi dilimi zor tuttum parmakların bir gurbet yansıması bir ömür boyu sevdim gözlerinle yaptığım teması tenime bulaşan yağmur sonrası toprak kokusuydu yüzün güzün yüreğime konuşlanmış bitki örtüsü oysa sen nesnel realitenin poetik imgesiydin estetiksel olarak öznel yapılanmalarda birebir farkındalık yaratın empati kurdurarak gönlümün hinterlandına |