uzun yıllar önce yaşamıştım
o günü,
yağmurlu bir gündü,
iki aşık buluşacaktık...

o gün sicim gibi yağmur
yağmaktaydı...
liseli aşıklar gibi
mutlu ve heyecanliydim..
ama...
içimde tarif edemediğim
garip bir duygu da
vardı...
anlam verememiştim..
sana gelirken,
kalbim duracak gibi
hızlı atmaktaydı...
adımlarımı hızlandırdım
koşarçasına gitmek
istiyordum..
bekle ben geliyorum
aşkım diyordum...
parkımıza geldiğimde
sen yoktun,
bekledim saatlerce
gelmemiştin...
mutluluğum hüzüne
dönüşmüştü
yanlızlığımın acısını
yaşıyordum yine...
yağmurun altında yürüyordum
sadece.
anlamsızca...
ıslandığıma aldırmadan
ıslak sokaklar boş geliyordu bana
yanlızlığımın hüznü ile
gökyüzü o gün bana ağlamıştı
sadece bana ağladı...
şimşekler çaktı yüreğimde
fırtınalar kopardı...
oysa...
yanlızlığı ben seçmemiştim
kader bizi ayırmıştı,
acımasızca...
yürüyorum sokaklarda
umutsuzca...
oysa,
hayata sıkı sarılmak
hayalini kurduğumuz
planlarımız vardı...
rüyalarımızı gerçekleştirmek
için,
tertemiz sevdamızı
mutluluğa dönüştürecektik.
şimdi herşey anlamsız,
ve boş.
benim beynimde seninle
birlikte
toprağa girdi...
bedenim dışarıda.
sana kavuşmayı
bekliyor...
ecel bizi ayrıdı
ama,
cennetin kapısında
beni bekle aşkım
sana geleceğim
o gün için bana aldığın
yüzüğü takıyorum..
aşkıma diye ,
yazdığın notunla
ilettiler bana.
ölene kadar takacağım
tanrım bizi kavuşturana
kadar.
yüreğimde aşkınla,
parmağında yüzüğünle,
kader neden bu oyunu
oynadı bize aşkım,
neden biz ?
hayata kusmuş
canımın yarısı toprakta
yüreğim kanamakta
sensizliğin açısını
yaşıyorum...
iste ,

senin olduğun gün
ben de oldum aşkım



SİİR DOSTU
VİLDAN GULDAĞLI
18.-9.2008- 1.50