Eylül
Saatin kadranı yine gece yarısını buldu
Eylül rüzgarı ruhumu vurdu Bedenimi bir titrek hüzün sardı Alnım kırıştı ve rengim soldu Sokakları mesken tuttu bir kaç sarhoş Lambalar titredi Eylül ayazında Sessiz ve usulca ilerledi zaman Bir iz bile bırakmadan ardından Yıldızlar küstü ve yitirildi umutlar Bir sis tufanı sardı ruhumu Titrek bir lamba altında daldı gözlerim Kalbim git dedi ama bedenim kal |