Annem, hayatının son günlerinde bile güçlü ve cesur bir kadındı. Onunla gurur duyuyorum ve onu çok özlüyorum. Bu blog yazısında, onunla geçirdiğim son anları ve onun bana bıraktığı mirası paylaşmak istiyorum.

Annem, 80 yaşında kalp krizinden vefat etti. Hastalığı, teşhis edildikten sadece bir yıl sonra onu aramızdan aldı. O süreçte, ona elimden geldiğince destek olmaya çalıştım. Onu hastaneye götürdüm, ilaçlarını aldırdım, ev işlerini yaptım, onunla konuştum, dua ettim. Ama en önemlisi, ona sevgimi gösterdim.

Annem, benim için her zaman bir kahramandı. Çocukluğumda, babamın şiddetinden bizi korudu. Bize okumayı, yazmayı, saygı duymayı öğretti. Bize hayallerimizi gerçekleştirmemiz için cesaret verdi. Bize güzel yemekler pişirdi, güzel kıyafetler dikti, güzel şarkılar söyledi. Bize güzel bir hayat sundu.

Annem, hayatının son günlerinde bile bana çok şey öğretti. Bana, hayata karşı mücadele etmeyi, acıya karşı sabretmeyi, ölüme karşı teslimiyet göstermeyi öğretti. Bana, sevginin her şeyden güçlü olduğunu, Allah’ın her şeye kadir olduğunu, ahiretin gerçek olduğunu öğretti. Bana, annemin bir parçası olduğumu, onun ruhunu taşıdığımı, onun izini sürdüğümü öğretti.

Annem, vefat etmeden önce bana bir mektup bıraktı. Mektubunda, bana ne kadar sevdiğini, ne kadar gurur duyduğunu, ne kadar dua ettiğini yazdı. Bana, hayatımı iyi yaşamamı, kendime iyi bakmamı, aileme iyi davranmamı istedi. Bana, Allah’a güvenmemi, Peygamber’e uymamı, cennette buluşmayı umdu.

Annem, benim için her zaman yaşayacak. Onun anısını kalbimde taşıyacağım. Onun sözlerini kulaklarımda duyacağım. Onun yüzünü gözlerimde göreceğim. Onun sevgisini ruhumda hissedeceğim.

Annem, benim için her şeydi. Ona minnettarım ve onu çok seviyorum.

....
Canım annem,
buradan sana özlem dolu bir şiir yazayım,
Kalbimdeki sevgiyi, minnettarlığı
bir bir sana anlatayım.
Yüzün her zaman gülümsesin,
kalbin huzurla dolsun,
Seninle geçirdiğimiz her an,
hayatımın en değerli anı olsun.


İlk adımlarımda yanımda durdun,
her anım sevginle doldu,
Sabrınla büyüdüm,
hayatın sırlarını öğrendim
başka bir yolum yoktu.
Canım annem, seninle geçirdiğim
her an, bana bir hazine oldu.
Sensizlik bir ıstırap içimde,
kıymetini bilemedim benliğimde.


Geceleri masallarla uyuttun,
kâbuslardan beni korudun,
Sabahları çay kokusuyla uyandırdın
ve sesimi duydun.
Canım annem, senin sayesinde
ben bugünlere geldim,
Sevginle büyüdüm,
zorlukları aşmak için mücadele ettim.


Gözlerin ışıl ışıl parlar,
ellerin hep sevgi dolu bana güç katar,
Canım annem, seninle geçen
her gün özeldir sana minnettar.
Sonsuz sevginle büyüdüm,
hayatın güzelliklerini öğrendim,
Seninle geçen her saniyede,
paha biçilmez bir hazine oldun.


Canım annem, her nefesim senin için,
her duada şükrettim,
Sevginle dolu bir ömür boyu yanı
başında olmaya hasretim.
Kalbimdeki bu özlemi dindirmek,
sana kavuşmak dileğim,
Seni sevmek, minnettarlıkla anmak,
her zaman tek isteğim.


Canım annem,
sözcükler yetmez seni anlatmaya dilimde
Sevginle dolu bir ömür boyu
yanı başında hasretim gölgene.
Gönlün hep huzur içinde uyu sen,
her daim gül bahçesinde
Sana olan sevgim hiç eksilmez,
annem, gel sar beni annem.

A. Nejat ALPEREN
Şair, yazar, eğitimci