Bir zamanlar, inişli çıkışlı tepelerin ortasında yer alan şirin küçük bir köyde, Oliver adında yaramaz bir küçük çocuk yaşardı. Hayat, çoğu zaman olduğu gibi, Oliver’ın maceralarıyla iç içe geçme konusunda tuhaf bir yönteme sahipti. Görüyorsunuz, Hayat tuhaf bir karakterdi, her zaman ölümlülerin işlerine göz atıyor ve ara sıra karışıyordu.

Oliver sürekli yeni deneyimler ve bilgiler arayan meraklı bir ruha sahipti. Güneşli bir öğleden sonra evinin yakınındaki ormanı keşfederken tuhaf bir nesneye rastladı. Bu, kenarları altın renginde, yıpranmış, küçük bir kitaptı ve sadece "Hayat" başlığını taşıyordu. Oliver merakla kitabı açtı ve sayfaların boş olduğunu görünce hayrete düştü.

Kitabı kendi hikayeleriyle doldurmaya kararlı olan Oliver, kendini keşfetme yolculuğuna çıktı. Her geçen gün çeşitli zorluklarla ve zaferlerle karşılaştı ve bunları özenle kitabına kaydetti. Her zaman sessiz bir gözlemci olan Hayat, küçük çocuğun maceralarının gelişmesini keyifle izledi.

Yıllar geçtikçe Oliver’ın kitabı, kahkaha, gözyaşı ve büyüme hikayeleriyle dolu, sevilen bir arkadaş haline geldi. Bu onun dayanıklılığının ve öğrendiği derslerin bir kanıtıydı. Oliver’ın sarsılmaz ruhundan etkilenen Life, onu ödüllendirmeye karar verdi. Bir gün Oliver yüksek bir meşe ağacının altında otururken kitabın kapağında küçük bir yazı fark etti: "Hayat ve Küçük Çocuk."

O anda Oliver, Hayatın onun en büyük öğretmeni olduğunu fark etti. Boş sayfalar, hayatın bizim onu nasıl değerlendirdiğimizden ibaret olduğunu ve onun bölümlerini kendi eşsiz hikayelerimizle doldurmamızın bize bağlı olduğunu hatırlatıyordu. Oliver, maceralarının henüz bitmediğini bilerek minnettar bir kalple kitabı kapattı. Ve böylece zekası, zekası ve karşılaşmalarından kazandığı bilgelikle donanmış olarak, olağanüstü hayatının bir sonraki bölümünü kucaklamaya hazır olarak dünyaya doğru yola çıktı.

.....
İşte budur hayat, bir yolculuk sonsuz,
Gün batımında başlayan, sabahın ilk ışığında.
Bir serüven, bir öğrenme süreci bu dünya,
Birbirimize tutunarak, ilerleriz yavaşça.

İşte budur hayat, sevinçle, hüzünle dolu,
Bazen güneş parlar, bazen yağmur yağar.
Kendi öykümüzü yazarız her yeni günle,
Hayatın her anında, umutla dolu bir düşle.

İşte budur hayat, sevgiyle, paylaşımla,
Arkadaşlarımızla, ailemizle birlikte.
Her anı değerli, her anı özel kılarız,
Hayatın her döneminde, bir mucize buluruz.

İşte budur hayat, anı yaşama sanatı,
Geçmişi unutup, geleceğe adım adım yürümek.
Her güne tebessümle başlamak, sevgiyle dolmak,
İşte budur hayat, bu özel ve eşsiz serüven.

İşte budur hayat, bir yolculuk bilinmez,
Bir sürprizle dolu, her anında öğreniriz.
Umutsuzluğu kenara bırakıp ilerleriz,
İşte budur hayat, her yeni gün bir başlangıç izi.

İşte budur hayat, sevdiklerimizle yan yana,
Dostlukla örülen, sevgiyle dolu bir hazine.
Her anı kucaklayarak, hayatı kutlarız,
İşte budur hayat, yaşamın değerini anlarız.

A. Nejat ALPEREN
Şair, yazar, eğitimci