Hatırlar mısın ilk geldiğim o günü
Berlin
Soğuk iki şubat akşamıydı
Doğu batı problemlerindeydi zaman
Nasılda heyecan sarmıştı yüreğimi
Gurbetin kahrı henüz çökmemişken
Karlı kış akşamlarında korkulu yollarda
O akşamda sulu sepken serpiştirirken saçlarıma
Yüz yıllık mekanlara atıyordum valizimi
Henüz baharı yaşıyordu duygularım
Ama daha ilk günler
Çökmüştü içime sılanın hasreti

Önce koşmayı öğrendim sabahın beşinde yollarda
Sonra saymayı makina başında artık günleri
Akort çalışmayı makinalarla yarışmayı da

Seni unutur muyum Frankfurt
Az mı koştum sokaklarında
Caddelerini az mı aşındırdım
Yetişeceğim diye işe
Sanki maraton koşucusuydum
Sabah beş koş
Akşam altı koş
Hiç durmadan çalış çalış
Ama kurumadan yanaklarımda yaş

Çocuk hayallerimi düşlerken henüz
Çocuklarım tuttu ellerimden
Sonra çok erken gittiler derken
Yüklediler onlarda hasret yaşlarını gözlerine
Yılları saydılar umutlarla
Özlemlerle beklediler beni

Bitmeyen umutlarım
Dinmeyen gözyaşımla
Parke taşlarını saydım sabah akşam yolların
Saklayın gayrı anılarımı
Tek tek sayın
Sokaklarınıza döktüğüm yaşımı
Armağan ediyorum
Harcadığım tüm gücümü sizlere
Bin bir türlü renk renk çiçekleri
Açan bahçelerinde
Benimde suladığım gözyaşımda
Belki filizlenir bir şafakta
Dallarında açar siyah güller
Yayılır doğudan batıya
Gecenin suskun korkulu karanlığında
Berlin’den Frankfurt’a kadar

Yıllar yıllar ne dosttunuz, severdiniz bizide
Sonra bitti dost işçi
Şimdi artık
Diyorsunuz ki ’hadi dışarı’
Elveda elveda artık sizlere
Bütün hatıralar diyorum
Çok ararsınızda
Bulamazsınız biz gibi dost
Hadi kalın siz yurdunuzda
Vatanım benim tek yurdum
Türkiyem ! Türkiyem !

Günay Koçak

10. / 9. / 2023