İçine dert olmuş ,kahrı kağıda.
Sayfalara döker,yürekler dağlar.
Başlar gönlündeki yanık ağıda.
Bu yüzden şairler,hep yalnız ağlar.

Bülbüle dert yanar,sorar gülleri.
Sevdasına kanar,arar çölleri.
Feryat-figan eder,kırar kalemi.
Bu yüzden şairler,hep yalnız ağlar.

Farklı alemlere gider karışır .
Aşk uğruna düşman ile barışır.
Göz yaşları yağmur ile yarışır.
Bu yüzden şairler,hep yalnız ağlar.

Yazarken daralır, alamaz nefes.
Kalmaz zerre huzur,mutluluk,heves.
Kısık kalır avaz,cılız çıkar ses.
Bu yüzden şairler,hep yalnız ağlar.

Yürek handır sanki,o hancı olur.
Bitmez aşk sızısı dar-sancı olur.
Yazdıkları bile yabancı olur.
Bu yüzden şairler,hep yalnız ağlar.

.Aşkına serpilmiş türlü nifaklar.
Belirmez yarında,sırlı afaklar.
Hüznüne şahittir,kızıl şafaklar.
Bu yüzden şairler,hep yalnız ağlar.

Kahırla dertleri ,ahı,sitemli.
Gün yüzüne muhtaç, bahtı matemli.
Kendinede yetmez,olmaz teselli.
Bu yüzden şairler,hep yalnız ağlar.

Bahtı kazan kara,yazan kömürden.
Mahrum kalır dua,zikir,şükürden.
Bir parça zevk almaz,yalan ömürden.
Bu yüzden şairler,hep yalnız ağlar.

Her mısra her hece ,yazar şiiri.
Yoldaştır bu yolda,evliya,piri.
Mezara girerde ,her gece diri.
Bu yüzden şairler,hep yalnız ağlar.

Vakit geçtir artık,söner kandiller.
Gözyaşla tuşuşur,yanar mendiller.
Çenesi kitlenir, taş olur diller.
Bu yüzden şairler,hep yalnız ağlar.

Sonuna şahittir,sabah ezanlar.
Anlamaz halinden,mezar kazanlar.
Garip diye yazar,yazı yazanlar.
Bu yüzden şairler,hep yalnız ağlar.