Sabrederim
Oysa sen aşkından kör olmuş gözlerime baksaydın sevgiyle
Islak gözyaşlarım dökülürken kalbine kurak topraklarına yeşillik olurdu Ama seni suçlamıyorum sevgili Seni meyus edenlere bu isyanım.. Kim bilir ne kadar yalnızdın ve kimse duymadı feryatlarını... İçinde kopan bir vaveyla, Sessiz bir hıçkırık Biraz nemli gözyaşı Kalbindeki tüm bağları çözmüş Ah!Ne kadar da saf ve durusun Oysa ki bakışların ele veriyor güzelliğini Ve beklemekten yorulmuşsun belli ki Ama biliyorum ki kalbinde asıl kör nokta Ve ben ki ne inatçı ne yorulmak bilmez... |
Kim bilir ne kadar yalnızdın ve kimse duymadı feryatlarını...