Birgün kapım çalındı açtım, dayım ve yengem...
İçeri buyur ettim. Bir mahzunluk var yüzlerinde, gözleri dolu dolu.
"Hayırdır dayıcığım iyimisiniz, birşey mi oldu" dedim.
"Kızım senden bir ricamız var" dedi.
-Bizim oğlan kafayı takmış, "baba burda iş yok Antalya’ya gideceğim" diyor, senden bizim adımıza birkaç mısra yazmanı istiyoruz, belki okuyunca yüreği yumuşarda gitmekten vazgeçer."
Çok üzüldüm onların haline, akan gözyaşları yüreğimi dağladı.
"Yazmaya yazarım da, vazgeçeceğini sanmıyorum" dedim ve o gece yazdım birşeyler, kendimi onların yerine koymaya çalışarak.
Şiiri verdim, ne yaptılar, nasıl oldu bilmiyorum ama dayıoğlu gitti gurbete.
Bir zaman sonra yengem vefat etti. Cenazesine gittiğimde, baktım ki yazdığım o şiiri çerçevelettirip duvara asmışlar, çok duygulandım.

Ve bugün, dayıcığım evladının gitmesini istemediği gurbetin toprağına yattı..

Ne demişti aşık;
Kimbilir ki nerde kalır ölümüz
Ya suyumuz çeker, ya toprağımız.

İhtiyarlık çöktü dermanım yoktur
Ömür eğirdiğim kirmenim yoktur
Bir daha görmeye fermanım yoktur
Bu yaşta bize yol bekletme oğul.

Azaldı ömrümüz gitme n’olursun
Biz hasret ölürüz,sen kahrolursun
Sen çiçeksin, gurbet elde kurursun
Dikenli bağlara meyletme oğul.

Koyma aramıza yüce dağları
Hasret acı, öldürüyor sağları
Sarar seni gurbet elin ağları
Yurdunu, yuvanı terketme oğul.

Boz bulanık sellere karışırsın
Üstünde hep bir gariplik taşırsın
Sen, yaban ellere zor alışırsın
Gurbetliği kolay zannetme oğul.

Fakirlik gurbetten, büyük dert midir?
Burda nasip iki, orda dört müdür?
Sana ekmek veren el gurbet midir?
Mevlam rızık verir, derdetme oğul.

İste yavrum sana, bu canım kurban
Lakin, doğru değil kalbimi kırman
Bilki sen gidersen, ben iflah olmam
Yaralı gönlümü herketme oğul.

Gurbet uzak, yollar girer araya
Hasretlik zor, yıllar girer araya
Ecel yakın, koymuş bizi sıraya
Gözüm açık gider, gel gitme oğul..

Sanki benim derdim yoktur, yaram az
Gönül yarasını doktor saramaz
Analar evlatsız nefes alamaz
Kalan ömrümü de zehr’etme oğul.

Kara gözlüm, siyah perçemli kuzum Vazgeç bu sevdadan, gel İki gözüm
Evlat hasretine dayanmaz özüm
Ayrılık türküsü söyletme oğul...

Nuriye Akyol (Hicranî)