Bana Gölgeni Ödünç Verir misin ?Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Altı yaşındaki oğlum,"Güneşe karşı bana gölgeni verir misin anne? " dediğinde...
Güneşe bakıp susayan çocuklar dokundu yüreğime... Sığın yavrucağım,sığın gölgeme ! Ben kavrulurum senin yerine... Binlerce çocuk dokundu yüreğime anne ! Binlerce mutsuz çocuk. Güneş kavruğu yüzleriyle, Açtılar, Yaralıydılar, Öksüzdüler… Söyler misin anne, Mutsuz çocuk hangi ninniyle uyur ? Kim doyurur sevgiye aç(ılmış) karınlarını ? Sonra…Sonrası, yalan yanlış işte! Binlerce çocuk gecelere doğdu anne! Ve güneşlere öldüler. Nasıl unutuldular söyler misin ? Ve sen anne…ve sen ! Güneşe karşı, Bana gölgeni ödünç verir misin ? |
resim miydi beni vuran
yoksa anneme uykuyu haram ettiğim geceler mi
belkide şiirdi ciğerlerimi böyle yakan
ah anne'm
avuçlarına doldur gülüşlerimi
yere düşmesin kahkahalarım
selam ve saygıyla