Meçhule Giden Bir Gemi MisaliMeçhule giden bir gemi misali Kim olduğumu Nereye olduğunu bilmeden Öylesine açılmaktayım çalkantısız Denizlerde miyim yoksa seraplarda mı Gözler dalgın Yürek yorgun... En son deyişlerim neydi Kimeydi en son seslenişlerim Aşka mı? sevdaya mı? Yoksa; Terkedilişlerime miydi isyanlarım Onu dahi anımsayamıyorum Anımsadığım tek şey Kıyı bir limana demirlenmiş Ben ve hüzünlerim Onlar öylesine büyüktü ki Dalgaların bile gücü yetmedi onları çökertmeye Derinliğine çekse de ara ara Ben hep taştım Deniz bile baş edemedi benimle Sonunda o da pes edip Hüzünlerimin derinliğinde gömülüp gitti... Şimdi boyası kazınmış da olsam Kırık dökük de olsa gövdem Ben hala ayaktayım ve hala yüzmekteyim Tüm vakurluğumla... Oysa ne güzeldim bir zamanlar masmavi Deniz bile kıskanırdı maviliğimi Limana demirlenmiş ilk gemiydim ben Sonra ne oldu bilmiyorum Ne oldu da çözündüm ben Kim çözmüştü ki beni Yoksa zincirlerim pas mı tutmuştu Halkalarım kendiliğinden mi çözünmüştü Ondan mıydı bu sessiz sedasız gidişlerim Ardımdan bir mendil bile sallayanımın olmayışı ondan mıydı Dümensiz gemi misali Bir gün bitap düşen bedenim Belki de Daha fazla dayanamayıp Bir mühlet sonra pes edecek Okyanusun derinliğinde dibe çakılacağım Gövdem parçalara bölünecek Parçalarımsa karşı kıyıya vuracak Ve işte o zaman ben! Bende olmayacağım artık Yorgun bedenim ömür boyu istirahat edecek Dingin yüreğimse secde edecek Tüm yok oluşlarıma... Kardelen |