Dost, akraba, arkadaş bilinenlerin yanı sıra daha bir dolu insanın her türden yanlışı karşısında ısrarla iyimserliğe sığınarak hareket eder kimi insan.
Ancak gün gelir, iyimserlik ve iyi niyetin boşuna olduğu fikrini adeta mıh gibi çakarlar insanın beynine, o iyi niyet ve iyimserliği asla hak etmeyen birileri.
Kaç defa tövbe edersin, kaç defa "bu kez son" dersin de yine en başa dönersin insaf, vicdan ve merhamet duygusu ile.
Şu var ki sen hep değişirsin de o birileri asla değişmez. Hep aynı tonlama ve aynı hal tarzı ile insana, insanlığa, dostluk ve yarenliğe aykırılık peşinde koşarlar inatla. Üstelik bu tutumları ile de diğer tüm insanlara da bakış açınızı değiştirirler ne yazık ki.
Aslında onlar hep aynıdır da, dönüp bir bakarsın ki hep sen yanılmaktasın beyhude. Sonra şu söz gelir aklına
-"İnsanlar hayal ettiği müddetçe yaşar, ancak, yaşadıkları müddetçe de yanılırlar"
Ve nihayet dayanılmaz bir hal aldığında ortaya çıkan, hatta zaten hep göz önünde olan tablo, hayal etmeyi de bırakarak, bir daha yanılmamak üzere;
-"Artık gerçekten ve katiyetle, bir daha geri dönüşü olmaksızın bu son" dersin.
Hatta aynen şiirde olduğu gibi ağır da bir söz vererek kendine, uzaklaşırsın ömründen gün çalanlardan
Dost, arkadaş, akraba, yaren, tanıdık, tanımadık her kim olacaksa, illa ki "insan" olsun çevresinde insanın
Eğer o insanların hala nesli tükenmediyse

Ben kimlere acımış, kim için ah etmişim
Boş yere üzülmekle arttı gün güne derdim
İnsanlık yaptım sandım yanlış yöne gitmişim
Kimseye artık şefkat duyar isem namerdim


Gün olur dağdan yüce dert tasaya düşenin
Medet diye seslenip hüzün ile pişenin
İzansızca kör fikrin peşi sıra koşanın
Derdini öz derdimden sayar isem namerdim


Koştum medet deyince dar günde imdadına
Bakmadım cibilliyet rengi, cinsi, adına
Artık heder olsa da aile, efradına
Yüreğimde bir sızı duyar isem namerdim


Bakmam, her türden bela kapısını çalsa da
Zemherinin gününde kar, ayazda kalsa da
Ateşlerde yanarak gam, kederle dolsa da
Ettiğim bu sözümden cayar isem namerdim


Anladım ki bunlarda ne idrak var ne yürek
Meğer böylelerine aslında zulüm gerek
Hiç olmazsa bir öğün karnı doysun diyerek
Bir tek kör kuruşuma kıyar isem namerdim


Duygularım değişti artık böyle harfiyen
Ölüyorum deseler kıpırdamam katiyen
De ki mezardan çıkıp ellerinden tut diyen
Baba nasihatına uyar isem namerdim


Aydınlık fikrindeki değerleri yıkarak
Yoz oldular her biri insanlıktan çıkarak
Bunları halden bilen insanlara bakarak
İnsan mertebesine koyar isem namerdim



25.08.2023