DELİ KADIN
DELİ KADIN
deli dolu halin gelir aklıma o anda bir serseri gülüş ki dadanır dudaklarıma sorma gitsin ne güzel de çınlatır kahkahaların aşk sözcüklerini duymaya hasret kulaklarım ve sonra ve derken kendimden sana göçmüşlüğüm bilesin ey deli kadın sırtlandığım yamalı bir bohçayla dahası miadı dolmuş bir ömürle geliyorum sana sakın ha uzaktır demeyesin hükmü de yok zaten uzaklığın severse insan yakın olmaz mı fizan oturtmaz mı yüreğinin nüvesine sevdiğini biliyorum belki yanağından sızan iyot kokulu katreleri silemem belki de ben sularım gözyaşlarıyla çorak coğrafyaları ama ille de meyletmişsen ağlamaya mutluluktan olsun bari şart koşulmasın hiçbir sevdaya yasla başını sol göğsüm üstüne ve ağla ağla ki döktüğün her damla yaş ecelim olsun Efkan ÖTGÜN |