İNSAN
Üç günlük dünya idi tamah edip yittiğin
Bir yalan sevda için ne çok yandı yüreğin Yüz çevirip Halık’a bilerek bilmeyerek Ne çok hata ettin sen hale şükretmeyerek Bilmez değildin ya hoş bildin de işledin sen Kör olası nefsine dur diyemedin mi sen Tövbelerin temizler doğru isen özünde Kalbinden geçiripte kalmaz ise sözünde Zaman geçiyor hızla, sen akıllanmaz mısın Onca kıssa yaşanmış gönül uslanmaz mısın Birçok mübarek günler, geceler var sen için Edep, erkan bilmezsen ya nice olur halin Dertler senin içinde çare de yine sensin Bir asıl görevin var O’na yönelmez misin Dön bir bak kainata anlayamaz değilsin Yer gök zikre durmuşken başın eğemez misin Menşein, ki bir avuç kara toprak değil mi O bile meyyit iken seni kabul eder mi Sorsan herkes müslüman, inan Rabbini sever Oysa ki sevdiğine seven itaat eder Gidilecek bir yer var vuslat epey yakındır Merhamet edip yine affeden Yaradan’dır Bak bedenine anla, gör ne kadar acizsin Anla bir garip kulsun dünyaya emanetsin Adın Hak nazarında eşref-i mahlukattır Haddini bil, öze dön bu ne büyük nimettir ARİFE ÖZDEN |
*** İNSAN *** Şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...