//
.
.
.

bazen,
hani bazen
hiç bir dal, yaprak
kımıldamaz ya içinizde,


işte o vakit;
flu bir donukluğa demir atar içinizdeki liman
örgülendiğiniz, örgütlendiğiniz hiç bir bir tam
tamlayamaz, tanımlayamaz içinizdeki hiçinizi
ve bir ömür kozanızdan çıkmak istemezsiniz


mesela;
solumak, solungaçlanmak yerine mavi bir ormanı
yaşlı bir ağacı, balığı üzerinize devirmek istersiniz
dilinize pas, kaleminize yas damlar harfsizliğinizde
ve hiç bir başlangıcın ne başı ne de sonu olursunuz


,

bazen,
hani bazen
hiç bir gece, düş
tuvallenemez ya içinize,


işte o vakit;
içinize çöreklenmiş iz taşıyan her acıya diz çökersiniz
eyvallah edersiniz kendi yalnızlığına sarılan ömrünüze
karanlıkla beslersiniz gün yüzü görmemiş korkularınızı
ve sesinizi duyacak bir Tanrı resmedersiniz avucunuza


mesela;
dumanlarsınız ya ciğerlerinizi bazen bir sigarını ucunda
hani şişelenir ya salkım, salkım geceye mahzen açlığınız
bir tavan arası sessizliği olur yüreğinize astığınız aşklar
ve sığabildiğiniz tozlu sandıklarda unutulmayı istersiniz


,

bazen,
hani bazen
neyse.., vakitte
çok, çok geç oldu zaten


diyeceğim;
öldürse de şiir şairini, yazana kadar sahibinin sonrası evrenindir
neyse... dedim ya vakit te çok geç oldu yalnızlık beklemez malum.

.
.
.
//



ilhanaşıcıağustosikibinyirmiüç