Dur Diyemedim

Bir ömür geçirdim acı içinde
Merhemi yarama sür diyemedim
Kıvranıp durdum dar açı içinde
Rotayı limana kır diyemedim

Kalemi kemale ermiş alimler,
Hep kirli düzeni kurmuş zalimler,
Yolda taşı görmez başı salimler,
Bu bozuk düzene dur diyemedim.

Sus diyen olmadı çirkin dillere
Özümüz satılmış yaban ellere
Damımız yanınca düştük yollara
Kervanı sahile sür diyemedim

Hakikat kapalı kutumuz oldu
Sustukça onlarca putumuz oldu
Her adım başı bir itimiz oldu
Değneğim kırıldı hır diyemedim

Kimisi oturmuş bekler İsa’yı
Ezbere taşıyor onca kıssayı
Yerine koyan yok zırhlı asayı
Bir türlü kendime pir diyemedim

Hoşoğlu, nefsini ilimle doyur
Kendinden konuşma, vahiyle buyur
Eğriyi, doğruyu he daim ayır
Her yanan ışığa Nur diyemedim

Mustafa Hoşoğlu
13.08.2023