Ölümün Sessizliği
Hey! sana sesleniyorum...
Dakikalar kaldı sadece; Yaşarken hayal bile etmediğin, Uzaklarda sandığın ölüme Hayatın hırçın dalgalarından Hep bir kolun uzanıp Bir çırpıda almasını dilersin seni. Ama nafile. Gün gelir... Çaresiz kalırsın birbaşına. Durgunluğunda bile su üstünde kalamazken Kurtulmanın yollarını ararsın Hayatın hırçın dalgalarından. Ne kadar! Ne kadar daha derken Ölümün sessizliğini hissedersin. Anladığında yenik düştüğünü; Bırakırsın kendini akıntıya... Ölüm şelalesine doğru. Onu gördüğünde sonkez bakarsın, Son kez bakar gözlerin hayata. Böyle mi olmalıydı diye düşünürken; Gözlerini kapatıp Ve tekrar açtığında derin karanlığa: Anlarsın! Hep bukadar acımasız Ve yakındır ölüm. |