Düşünki yitik bir ömrün sayfasındayım
Bir tren garında, elvedasız ayrılıklar gibiyim
Göç etmişler benden, bir başıma kalmışım
Üstelik firariyim, kaçağım yani
Hangi yana dönsem yüzümü, kızılca kıyamet
Hangi yana baksam kör karanlık
Kaçanda oldu er meydanından, vurulup düşende
Birde ben kaldım, göğsümde soğumuş kurşunla

Düşünki eli kelepçeli bir mahkumum
Gözleri bir çift mavzer, gözleri intihar
Sırtımda sayısız yara, yüreğimde koca bir hüzün
Ardımda kalan, zıpkın gibi delikanlı bir gençlik
Ve kulaklarımda yaralı bir militan iniltisi
Yağmalanmış türkülerim, vurulmuş şiirlerim
Ve düşlerimde büyüttüğüm,esmer yüzlü çocuklar
Ki gülüşleri hala kanar, çatlamış dudağımda

Düşünki mahpusum, demir kapılar ardında
İki satır arası, bir mektup özlemindeyim
Kursağımda iki dirhem umut, birde sigara dumanı
Dili yasak olanın, yangını büyük olur, kavgası büyük
Biliyorum bir gün mutlaka doğacak, güneş
Aydınlancak karanlık hücreler, kör zindanlar
Düşünki özgürlük ateşiyim ve güneşe koşuyorum
Ardımda milyonlarca kekik kokulu çocuklarla

Beşir Çitak