Sebebi belli olmayan ruh hali diyorum soranlara,
Oysa içimdeki volkan öyle kor ki,
Yaklaşan herkesi yakar diye korkuyorum.

Her geçen günün sonunda,
Yorgun bir şekilde köşeme çekildiğimde,
Cevap veremediğim onlarca soru,
Ve matemini yaşayamadığım acılar.

Eksiden iyi olan sıfır,
O da başlangıç noktamız.
Onca kayıplardan sonra,
Sıfır olmak zifir olmak değilse,
Gözlerimdeki karanlık,
Nasıl olurda katre katre damlar.

Ahvalimi soruyorsunuz bana,
Yargısız işgal altında kalbim,
Kurtuluşunu arıyor geleceğim,
Geçmişinden arınmak istiyor tüm benliğim.

Son günlerde ne çok biçare gönül tanıdım.
Acizliğin neler yaptırdığını öğrendim.
Ödün vermek ,
Öğün vermek gibi bir şey...

Oysa zaman,
Zambaktaki saflığı,
Ömer’deki adaleti getirecekti.
Gelenleri gördüm.
Herkesin adaleti,
Bildiğim tüm masumiyetleri götürdü.