Sen kaybolmuş kentlerde hıçkıran
Sen ey gençliğimin sesi, nerdesin

Karlı bir akşamdı gidişin
Güneşle döneceksin bana
Anlatamayacağım kadar güçsüzüm
Gittiğinden bu yana
Ayrılığı biliyorum
Hücre hücre
Gözlerime yığılan
Damla damla güz yağmuru

İkimize bir dünya verdiler
Sonra böldüler dünyamızı
Yaşamak ölmekten zordu
Gülmek neydi unuttu dudaklarımız
Sen özgürlüğün güneşiydin
Sen Ay’ın yakamozları
Engin denizimde
Sen kırkikindi yağmurumdun gözlerimde
Baktığım her yerde
Tuvalime işlediğim resmin
Sen hasretim... ayrılık şarkım

Bir gelsen anlatırdım sana
Nasıl döndüğünü kördüğüme
Bu yaşantımın... çözülmez
Hayallerimin seninle dolu
Gözlerin... siyah kadifemsi
Ama varlığını düşündükçe
Çiçekler açıyor içimde
Sesin bir çığlık duvarlarımda
Ağladığını düşünüp
Bayılıyorum içimin sokaklarında

Her akşam büyüyor hüznümüz
Caddelere atıyorum yalnızlığımı
Kayıyor yerler ayak altımdan
Rüzgar mevsimlerimi yerlerde sürüyor
Leylak kokusunu özlesek te
Her bahar
Tüm mevsimlerimin adı Sonbahar

Açılsın artık özgürlüğe pencereler
Uzat ellerini
Tut mavi kelebekleri
Senin yerine ben boğuluyorum
Bu kapalı kapılar ardında
Bu zulümden
Umutlarım getirir mi seni bir gün
Kasırgalar kopuyor bağrımda
Yüreğimin derinliklerinde ayrılık acıları
Bir hüzündü yokluğun
Yanardağlar fışkırıyor gözlerimden
Buz tutmuş saçaklarıma inat !
Gelişinde nasıl anlatırım sana
Ellerimizden kayıp giden yıldızları

Bir türkü şu an
Acımı tazeleyip
Alıp götürüyor mazimdeki zamanlarıma
Koşuyordum sana rüyalarımda
Tutamıyordum ellerini
Sesim kısık, duyuramıyordum
Boşunaydı direncim
Uyanıyordum her gece
Kalbimde sıkışan kabuslu uyanışlarıma

Bitiyorum her gün biraz daha
Ağustos’da çattı geldi
Yine de buz tutuyor yokluğun
Avutmuyor seninle dolu düşlerim
Sensizlik kırıyor kanatlarımı
Nefessiz kaldım aylardır
İstemediğim kadar keder !
Soluğumda gizli güz fısıltıları
Gece şimdi... yine yoksun !
Bu akşam vakitleri
Bıktırıyor yaşamaktan beni
Bir şarkı söylüyorum
Sensizliğime
Gel, şarkımı dinle !

Günay Koçak

29. / 7. / 2023