yoldaş
devrimci
heval
ezcümle
bütün yaşananlar
baştan aşağı
bir çadır tiyatrosu
içinde illüzyon oyunları devam ediyor

seyircinin önünde karşılıklı çiçekler ve gülücükler
çevredeki cazgırlar da müşteri toplamaya çalışıp
gel vatandaş gel yapıyor
biz de birlikte ve merak içinde izliyoruz
zafer gülüşü patlatan genç kadını mesela
ortada bir tuhaflık var
rezil bir manipülasyon
bir tür panik atmosferi

al sana global insan
kirlenmiş
adeta çamura bulanmış
stok
zam
spekülasyon
iç içe

öyle olunca da herkes sözünü yuvarlamak zorunda
köşeli konuşmalar
argo deyimler
galiz küfürler
yok ima etti
yok hissettirmeye çalıştı
vesaire
eeeee

şeytan azapta gerek
ben sizin babanızım
her şeyi ben bilirim
sen neymişsin be abi
kıl oldum abi
lafı mı olur
devede kulak
biz zaten her acının tiryakisi olmuşuz
batsın bu dünya

eski ülkenin görüntüleri
aklımızdan hiç çıkmadı
umutsuzluk duygusu
güvensizlik hissi tüm sathı kuşatmıştı
bir şeylerin değişebileceğine inanç kalmamıştı
ahali kırılgan bir ruh haline sokulmuştu

bankalar güpe- gündüz hortumlandı
koalisyon liderleri kendi aralarında kavga çıkardılar
bir gürültüyle faizler bir gecede
yüzde 7 bin 500’leri gördü
siyasal sistem bu dediler

eskiler
o kaos dolu günler
o yıllarda her gün ayrı bir ölüm haberi
aydınlar bombayla havaya uçuruldu
körpe gençlik köşe başlarında kurşunlandı
elleri kolları bağlı bir şekilde
ücra bir arazide öldürülmüş bulundu

üst düzey askeri komutanların uçakları düşürüldü
devlet adamları şaibeli bir şekilde vefat etti
polis şefleri suikastlara kurban gitti
insan hatırlamak dahi istemiyor
bir daha asla dönmeyi arzulamayacağımız yıllar

birileri sürdürülebilir bir krize oynuyor
kriz olsun ki
birileri orada kalıcı olabilsinler
halkının kanları ve gözyaşları üzerine
kendilerine iktidarda kalabilsin
kendileri servet üretebilsin

hayır
utanmak dememeliyiz
hata yaptığını düşündüğünde utanır insan
insanlıktan nasibi varsa
içinde vicdandan eser varsa
utanır insan

kapitalist, komünist, faşistler
bu toprakları kan gölüne çevirdiler
kan döktüler
cinayetler
suikastler …

insan insanlıktan uzaklaşınca
hayvandan aşağı bir mahluka dönüşüyor
hem de şeytanı kıskandıracak kadar
kapitalizmin mayası bunun için bozuk
modernitenin imanı bunun için gevşek
sekülaritenin tipi bu sebepten kayık

onlar için onlardan başkası öteki
asla hayat hakkı yok ötekine
kahramanları hain
hainleri kahraman
aman dikkat
kim kimdir belli değil
yok ederek var olmuşlar
katlederek can bulmuşlar

namussuzluk dedelerinden miras
ahlaksızlık genlerine işlemiş
vicdanlarını bilmem kaç asır önce
bilmem hangi cehennemde
bilmem hangi menfaatleri uğruna satmışlar

kılı kırk yaran ince hesaplar
sonuç vermeyen nafile turlar
ilaveten itiş, kakış, kavga dövüş, patinaj
daha bir dizi problem
bir nevi vücudun kendi hücrelerinin
kendisine savaş açması gibi
bir tür kanser hali
içyapılarındaki
iç işleyişlerindeki
iç dokularındaki

klikler, gruplar, hizipler
samimiyetsiz, yıkıcı, dışlayıcı, hasmane
bir mücadele
iflah olmaz muhalif güruh
her mevzuda dezenformasyon
ah ki ne ah..
gözleri var görmüyorlar
kulakları var duymuyorlar
kalpleri var hissetmiyorlar

farklı rüzgarlar esmede
algılar uçuşmada
provokasyon ise diz boyu
bir yol feneri işlevi görüyor
mahkeme kadıya mülk değil
iktidarlar gelirler
giderler
hiç tahammülleri yok

gelecek tasavvurları
ne renk olursa olsun
güneş gibi her yana ışık salsa da
asla aldırış bile etmez onlar
öncesi
sonrasına
herkes kendi ışığının gölgesinde
herkes kendine patron
biraz duygusuz
hatta biraz da bencil

oysa ki
muhtelif renklerde papatyadan gelinciğe kadar
her insan kusursuz bir çiçek
güneşin daha çok ısıttığı
rengarenk
çeşit çeşit

kaç bahar gördü ki ömrümüz
zaten
miskale ayarlı terazilerde
tartılamayacak kadar ağırlıklı
kaç bahar yaşadık ki
yazın sıcağında
bir pınarın soğuk suyu
kaç vakit değdi ki
alınlarımıza

redfer